Καλό Σ/Κ γεμάτο φώς και χαμόγελα

ΚΟΚΚΑΛΟ Ο ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ!!!
Σε εθιμοτυπική επίσκεψη έλληνα υπουργού στο σπίτι του Ομολόγου του στην Πορτογαλία, ο έλληνας μένει έκπληκτος από την χλιδή του σπιτιού.
Χρυσά πόμολα αλαβάστρινα είδη υγιεινής κλπ κλπ.
Ξαφνιασμένος γυρνάει στον Πορτογάλο και τον ρωτάει πως είναι δυνατόν με αυτή την κρίση να έχει τέτοιο σπίτι.
Ο Πορτογάλος τον πηγαίνει στο παράθυρο του σπιτιού και του λέει:
«Βλέπεις εκείνη τη γέφυρα απέναντι»
- Ναι του λέει ο Έλληνας
- κόστισε 10 εκατ. ? και τα 5 είναι εδώ μέσα.

Μετά από ένα χρόνο πάει ο Πορτογάλος στο σπίτι του Έλληνα και παθαίνει την πλάκα του, όλα είναι πλατινένια.
Γυρνάει στον έλληνα και τον ρωτάει πως είναι δυνατόν με αυτή την κρίση να αποκτήσει μέσα σ' ένα χρονο τέτοιο σπίτι.
Ο Έλληνας τον πηγαίνει στο παράθυρο του σπιτιού και του λέει:
«Βλέπεις εκείνη τη γέφυρα απέναντι»
- ΟΧΙ του απαντάει εκείνος.
- Κόστισε 20 εκατ. ? και είναι όλα εδώ μέσα.....

Πόσο περήφανη μπορώ να είμαι σαν Ελληνίδα?

Δεν έχω σπουδάσει κάτι ιδιαίτερο. Μια απλή γυναίκα είμαι με κυριότερες γνώσεις που πηγάζουν από τις εμπειρίες της ζωής . Αυτό όμως δεν με κάνει λιγότερο άνθρωπο, ούτε και με εμποδίζει ώστε να μη μπορώ να βλέπω κάποιες καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορώ να σιωπώ.
Φωνάξαμε ότι οι Γερμανοί έχουν πατήσει το φιλότιμό μας , ποδοπάτησαν την αξιοπρέπειά μας .Την έχουν βγάλει βούκινο σε κανάλια και διάφορες φυλλάδες. Μα τι λέμε τώρα!!!! Αυτό μας πείραξε, και όχι οι ίδιοι οι δικοί μας πολιτικοί , που ασελγούν πάνω στην αξιοπρέπεια μας και στην υπερηφάνεια μας!!!! Σκεφτήκαμε μήπως αν το προτεινόμενο δάχτυλο της Αφροδίτης , θα ήταν προτιμότερο να το απευθύναμε εμείς στους δικούς μας πολιτικούς ?
Φωνάζουμε για τις κλοπές που έγιναν , για το ασφαλιστικό, για τις αυξήσεις, μιλάμε συνεχώς για το διαζύγιο της Μενεγάκη , τι κάνει ο τάδε και τι ο δείνα . Συζητήσεις επι συζητήσεων ατέλειωτες , στα κανάλια να γεμίζουν τις εκπομπές τους με μόνο στόχο να ανεβάζουν τα νούμερα.
Και με τα παιδιά μας τι γίνεται? Τα τόσες χιλιάδες άρρωστα παιδιά που στον βωμό του χρήματος αργοπεθαίνουν κάθε μέρα και μαζί με αυτά και οι ίδιοι οι γονείς οι οποίοι μένουν με τα χέρια σταυρωμένα και δεν μπορούν να προσφέρουν μια ανάσα ζωής στα ίδια τα παιδιά τους ? Τί γίνεται με αυτά ? τι ενέργειες γίνονται από το κράτος ? γιατί οι πολιτικοί μας δεν φροντίζουν να γίνουν κέντρα απεξάρτησης σε κάθε νομό σε όλη την Ελλάδα? Πως θα προχωρήσουν όλα αυτά τα παιδιά ? πως θα σωθούν που μέχρι να έρθει η ώρα για μια θέση σε ένα τέτοιο κέντρο, βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στη πορεία του αργού θανάτου? Η αναμονή για εισαγωγή στα κέντρα απεξάρτησης είναι 2 χρόνια και βάλε.... πως θα μπορέσουν να σωθούν? Με ποιες δυνάμεις θα προχωρήσουν στη ζωή τους?.
Έχουν δικαίωμα στη ζωή αλλά τους το στερούν. Αργοπεθαίνουν κάθε μέρα, και μαζί με αυτά και οι ίδιοι οι γονείς . Το κράτος πρόνοιας ανήκει μόνο στους λίγους? όχι σ΄όλο τον Ελληνικό λαό, που πληρώνει τα σπασμένα αυτών?
Κάποτε οι ΕΛΛΗΝΕΣ ήξεραν γιατί λεγόταν ΕΛΛΗΝΕΣ, έκαναν μια χώρα μεγάλη, έδωσαν τα φώτα τους σε όλο τον κόσμο, και οι σημερινοί (με πρώτους τους πολιτικούς) πάνε να την αφανίσουν από προσώπου γης.
Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, που ζω σ αυτή την χώρα που ο λαός της ξέρει να αγαπάει, ξέρει να γελά, μια χώρα που έχει τον λαμπρότερο ήλιο του κόσμου …..
Τι να την κάνω όμως αυτή την υπερηφάνεια όταν σαν φορολογούμενος πολίτης δεν μπορώ να έχω έστω και αυτά τα απαραίτητα ώστε να μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς ?
Ένα από τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της χώρας είναι το θέμα των ναρκωτικών, που μαστίζει πολύ σημαντικό ποσοστό της νεολαίας μας. Η μόνη ελπίδα σωτηρίας για τόσα και τόσα παιδιά, είναι τα κέντρα αποτοξίνωσης. Δυστυχώς αυτά είναι πάρα πολύ λίγα, έτσι ώστε υπάρχει λίστα αναμονής που φτάνει (και ξεπερνά) τα 2 χρόνια. Η πολιτεία έχει χρέος να δημιουργήσει αρκετά τέτοια κέντρα, ώστε ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΝΕΤΑΙ!

Ποντιακή Γενοκτονία: Ένα ατιμώρητο έγκλημα

Ο πληθυσμός των Ποντίων στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου κατά την περίοδο 1914-1923 ανερχόταν στις 750.000. Στην περίοδο 1914-1918 και 1919-1923, κατόπιν συστηματικής διώξεως της τουρκικής Αρχής, 353.000 Πόντιοι χάνουν τη ζωή τους. Τα προμελετημένα σχέδια της νεοτουρκικής και της κεμαλικής Αρχής κατάφεραν την τελειωτική Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι Τούρκοι, με την καταστροφική μανία τους, καταφέρνουν να ξεριζώσουν τους Έλληνες Ποντίους από τα παράλια του Ευξείνου Πόντου, όπου κατοικούσαν για 3000 χρόνια και είχαν αναπτύξει ένα σπουδαίο ελληνικό πολιτισμό και μια λαμπρή ιστορία. Ο ίδιος ξεριζωμός επιφέρεται κατά μήκος τις υπόλοιπης Μ. Ασίας εις βάρος Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων, ιδιαίτερα μετά την πυρπόληση και καταστροφή της Σμύρνης.

Από τις αρχές του 1914, η γερμανική στρατιωτική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη υπέδειξε ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί θα δημιουργούσαν πρόβλημα για την Τουρκία, σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής με τις Δυτικές Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) κατά συνέπεια η μετακίνηση των πληθυσμών στο εσωτερικό της Ανατολίας ήταν απαραίτητη. Η ίδια υπόδειξη έγινε το 1895-96 και 1905-07 εις βάρος των Αρμενίων, προκαλώντας τότε 400.000 θύματα. Στη συνέχεια και μέχρι το 1915, περισσότεροι από 1.000.000 Αρμένιοι χάνουν τη ζωή τους, για να ολοκληρωθεί έτσι η γενοκτονία των Αρμενίων. Έλληνες και Αρμένιοι, τα δύο δυναμικότερα οικονομικά και πολιτισμικά στοιχεία σε όλη τη Μικρά Ασία και στον Πόντο, είναι οι κυριότεροι στόχοι της εθνικιστικής πολιτικής των Νεοτούρκων.

Από το 1911 οι Νεότουρκοι καθιερώνουν την υποχρεωτική στράτευση των Ελλήνων του Πόντου, η οποία ανάγκασε χιλιάδες Ποντίων να μεταναστεύσουν στη Ρωσία. Με την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, η Τουρκία καλεί γενική επιστράτευση. Τα εξοντωτικά μέτρα των Τούρκων μπαίνουν σε εφαρμογή. Επιστρατεύουν τους Έλληνες της Μ. Ασίας και του Πόντου, για να τους στείλουν στο πολεμικό μέτωπο και στα τάγματα εργασίας «αμελέ ταμπουρού», «τα τάγματα θανάτου», «λευκός θάνατος», στην Ανατολία, όπου τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια, πολυήμερη πεζοπορία και πολυάριθμες κακουχίες. Χιλιάδες άνδρες πεθαίνουν από τις κακουχίες και τα βασανιστήρια. Ως αποτέλεσμα δημιουργούνται οι πρώτες αντάρτικες ομάδες Ποντίων από δραπέτες, άνδρες αποφασισμένους να προστατεύσουν τον ελληνικό πληθυσμό.


Το Δεκέμβριο του 1916, οι Τούρκοι στρατηγοί Εμβέρ και Ταλαάτ σχεδιάζουν την εξόντωση του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου. Αρχίζει άμεση εξόντωση των ανδρών των πόλεων και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικοπαίδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής, με σκοπό τη σφαγή. Το πρόγραμμα ξεκινά από τις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Οι μαζικές εκτοπίσεις γυναικών και παιδιών από τα παράλια του Ευξείνου Πόντου στο εσωτερικό της Ανατολίας, του Κουρδιστάν μέχρι και τη Συρία, είναι πορείες θανάτου. Σφαγές, κρεμάλες και εκτελέσεις, φυλακές, λεηλασίες και βιασμοί ήταν η τακτική των νεοτούρκων, γαι να απαλλαγούν από τις μειονότητες.

Στις 19 Μαΐου το 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ (ιδρυτής της νέας Τουρκίας) αποβιβάζεται στη Σαμψούντα, όπου οργανώνει τη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας του Ποντιακού πληθυσμού στα παράλια του Ευξείνου Πόντου. Τα μέτρα εξοντώσεως συνεχίστηκαν μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης στις 30 Ιανουαρίου 1923 και μέχρι την ανταλλαγή των πέραν των 2.000.000 Ελλήνων από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, και των 480.000 μουσουλμάνων από την Ελλάδα.

Έσφαζαν, βίαζαν, βασάνιζαν, κατέστρεφαν

Μετά την αποτυχημένη εκστρατεία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία, στις 2 Φεβρουαρίου 1919 για να προστατέψει τους ελληνικούς πληθυσμούς, και μετά την προδοσία των συμμάχων Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και της πρώην προστάτιδας Ρωσίας, στις 27 Αυγούστου του 1922, οι Τούρκοι εισέρχονται στην Σμύρνη. Για πολλές μέρες οι Τούρκοι έσφαζαν, βίαζαν, βασάνιζαν, κατέστρεφαν σπίτια και μαγαζιά, και λεηλατούσαν περιουσίες. Οι Τούρκοι εξέφραζαν τα ήθη και βάρβαρα ένστικτά τους καθʼ ολοκληρίαν. Τελικά παρέδωσαν την πόλη στις φλόγες, που ολοκλήρωσαν το έργο της καταστροφής. Πάμπολλες είναι οι μαρτυρίες ξένων, όπως η σύζυγος του Αμερικανού ιεροκήρυκα King Bridge, ο Άγγλος πολιτικός Kris Woodhouse, Dr E.P Lovejoy και τόσων άλλων.

Η πυρπόληση της Σμύρνης από τα στρατεύματα του Κεμάλ, η σφαγή, η λεηλασία και γενικά η γενοκτονία ήταν ένα έγκλημα που σχεδιάστηκε και διαπράχτηκε εν ψυχρώ, με σκοπό την πλήρη απαλλαγή της Τουρκίας από τον Ελληνισμό. Τα θύματα της σφαγής στη Σμύρνη υπολογίσθηκαν σε 150.000.

Ο Μητροπολίτης της Σμύρνης Χρυσόστομος παραμένει πιστός με το ποίμνιό του και αντί να φύγει με πλοίο Γαλλικού Ναυτικού, σαν ένας άλλος Γρηγόρος Ε -έναν αιώνα πριν- θανατώνεται με τον ίδιο τρόπο από τον τουρκικό όχλο. Ο Νουρεντίν Πασάς τον παραδίδει στο φανατισμένο όχλο για να τον θανατώσει. Αφού του ξεριζώνουν τη γενειάδα, βγάζουν τα μάτια του και τον χτυπούν με ρόπαλα και με μαχαίρια ωσότου να ξεψυχήσει, κατόπιν τον κρέμασαν, ό,τι απέμεινε από το σώμα του, στην πλατεία του Τιρκλίκ. Φρικτά γεγονότα, που βρίσκουν αμέτοχους και αδιάφορους τους πρώην συμμάχους και τους Αμερικανούς.


Μέχρι σήμερα η Τουρκία, μετά από 80 και πλέον χρόνια, αρνείται να παραδεχθεί τα φρικτά γεγονότα εναντίον των Αρμενίων και Ελλήνων, ένα μεγάλο έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα, το έγκλημα του Ξεριζωμού και της Γενοκτονίας. Η αποσιώπηση των γεγονότων της Ιστορίας από τους σημερινούς Τούρκους και τις τουρκικές κυβερνήσεις δημιουργεί το εμπόδιο για συγχώρεση και συμφιλίωση. Όπως έγραψε ο περίφημος Πόντιος συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς, στο βιβλίο του «Γη του Πόντου», «να ρίξουμε το πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε, όχι να κρύβουμε. Να αναγνωρίσουν οι Τούρκοι τα εγκλήματα των πατεράδων τους, αν πράγματι θέλουν και αυτοί να κατατεθούν στη σειρά των πολιτισμένων κρατών».

Η 19η Μαΐου έχει καθορισθεί η ημέρα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Το Μάιο του 1919, με την άφιξη του Κεμάλ Μουσταφά στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη φάση στις διώξεις του Ποντιακού Ελληνισμού.

Το μνημόσυνο τελείται από μας τους Ποντίους πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενεάς, εις μνήμην των χιλιάδων νεκρών συγγενών μας.
Του Γ. Μαυρόπουλου
Γραμματέας του Συλλόγου Ξενητέας-Σικάγου
πηγή:http://www.greeknewsonline.com

Δεν θέλω να σας ξαναδώ

Μου το έστειλε ένας φίλος στο imail...Το βρήκα πολύ καλό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι αποδημητικές χήνες πετάνε σε σχηματισμό V;
Όπως με τα περισσότερα ζώα και τη συμπεριφορά τους, η Φύση έχει κάποιο καλό λόγο που το έχει βάλει στο ένστικτό τους.
Όταν η κάθε χήνα κτυπά τα φτερά της, δημιουργεί ένα ανοδικό ρεύμα για τη χήνα που ακολουθεί.


Στο σχηματισμό V, όλο το σμήνος προσθέτει τουλάχιστον 71% περισσότερη πτητική εμβέλεια από το αν πετούσαν το καθένα από μόνο του.
Αν μια αγριόχηνα ξεφύγει από τον σχηματισμό, ξαφνικά αισθάνεται τη δυσκολία και την αντίσταση στην προσπάθεια να πετάξει μόνη της...
και πολύ γρήγορα επιστρέφει στο σχηματισμό μαζί με τις άλλες.


Όπως και οι αγριόχηνες...
...έτσι και οι άνθρωποι που μοιράζονται μια κοινή κατεύθυνση και ένα ομαδικό πνεύμα με τους γύρω τους μπορούν να φτάσουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα εκεί που πηγαίνουν αντίθετα με εκείνους που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους.
Όταν μια αγριόχηνα κουραστεί, πάει στο πίσω μέρος του σχηματισμού και μια άλλη αγριόχηνα παίρνει τη μπροστινή θέση. Αν οι άνθρωποι είχαν τόση λογική όσο και οι αγριόχηνες, θα συνειδητοποιούσαν πως τελικά η επιτυχία τους εξαρτάται από την συνεργασία τους σαν ομάδα, κάνοντας ο καθένας με τη σειρά του τις δύσκολες δουλειές και αναλαμβάνοντας την αρχηγία.


Οι αγριόχηνες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του σχηματισμού φωνάζουν για να ενθαρρύνουν εκείνες που βρίσκονται μπροστά ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα τους. Είναι σημαντικό οι "φωνές απ' τα πίσω" να είναι ενθαρρυντικές. Διαφορετικά είναι απλά φωνές και τίποτα άλλο.
Όταν μια αγριόχηνα αρρωστήσει ή τραυματιστεί, άλλες αγριόχηνες αφήνουν τον σχηματισμό και την ακολουθούν προς τα κάτω για την βοηθήσουν και να την προστατέψουν.
Παραμένουν με το άρρωστο μέλος του σμήνους μέχρι να μπορέσει να πετάξει ξανά ή να πεθάνει.
Μετά ξαναπετάνε με ένα άλλο σμήνος που περνά ή προσπαθούν να προλάβουν το δικό τους.
Μακάρι να είμαστε και εμείς τόσο θυσιαστικοί, ώστε να αξίζουμε τέτοιους φίλους όταν το έχουμε ανάγκη.



ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ...
...Για να μάθεις από την υπέροχη δημιουργία της Φύσης, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις για όση ώρα χρειάζεται για να παρατηρήσεις και να αφήσεις τη Φύση να σου αποκαλύψει τα θαύματα Της.
Ρώτησε τα ζώα και θα σε διδάξουν, και τα πτηνά " του ουρανού, και θα σου μιλήσουν ή μίλησε στη γη, και θα σε διδάξει, και τα ψάρια της θάλασσας θα σου εξηγήσουν. Ποιο από όλα αυτά δεν γνωρίζει πως το χέρι της Φύσης τα έκανε;"

Καλημέρα και καλή βδομάδα

Σήμερα σηκώθηκα κάπως ,με σκέψεις βαριές και την καρδιά κάπως μαυρισμένη….Έκανα ένα καφεδάκι και βγήκα στο μπαλκόνι να το απολαύσω…Η μέρα ,χαρά Θεού …ο ήλιος να παίζει ανάμεσα από τις φυλλωσιές ,και που και που να πέφτει στα μάτια μου .Αφού συνήθισαν τα μάτια μου για λίγο το έντονο φως βλέπω γύρω μου και μένω με το στόμα ανοιχτό .Το μπαλκόνι μου ένας ολάνθιστος κήπος .Το ροδόδενδρο έβγαλε κάτι υπέροχα άνθη , για πρώτη φορά , η βεγόνια κι αυτή ανθισμένη. Τι ομορφιά είναι αυτή!!! Τα κοίταζα και ένα χαμόγελο ήρθε στα χείλη μου.. υπάρχει ελπίδα και για όλους εμάς .Όλα θα διορθωθούν…Ο ήλιος λάμπει ,τα λουλούδια ανθίζουν .ξαναγεννιούνται ,και γεμίζουν την πλάση με τις ευωδιές τους…Γιατί όχι και εμείς? Είμαι σίγουρη αύριο αρχίζει μια νέα μέρα καλύτερη από την σημερινή .Θα λάμψει ο ήλιος και για την Ελλάδα μας όπως έλαμπε πάντα .Αρχίστε να χαμογελάτε υπάρχει πάντα ελπίδα και κυρίως θετική σκέψη…όλα θα αρχίζουν να ανθίζουν και πάλι…Καλή βδομάδα φίλοι μου

Για την γιορτή της μητέρας

Είναι πολύ λίγο με δυο λέξεις και ένα λουλούδι να κλείσεις μέσα, αυτά που νοιώθεις για ΑΥΤΗ …που στάθηκε στο πλάι σου από την στιγμή που άνοιξες τα μάτια ,το ζεστό χάδι όταν το είχες ανάγκη ,και ακόμα και όταν δεν το είχες , και το χαμόγελο που είχε πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο όταν σε κοιτούσε ,με αυτά τα μάτια που έκρυβαν μέσα τους όλη την αγάπη του κόσμου.
Στην γλυκιά μου μανούλα που στάθηκε πάντα δίπλα μου βράχος ακλόνητος ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου…
Και ας μην ξεχνάμε ,κάθε μέρα πρέπει να γιορτάζουμε αυτή την μέρα , κάθε μέρα να της δείχνουμε πόσο την αγαπάμε ,τώρα που δεν είμαστε πλέον παιδιά ,και μας έχει ανάγκη αυτή ,εμάς και την αγάπη μας

Για αυτούς που έφυγαν

Είναι πολύ λίγο μια ανάρτηση για αυτά τα παιδιά που έφυγαν τόσο άδικα …

Λίγα λουλούδια






Και ένα τραγούδι για ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ο ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΣΟΛΟΜΟΣ

Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή•
δεν είν' εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.

'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ' ανάσαση καμμιά•
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.

΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου,
σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

"Τι ακριβώς θέλουν οι γυναίκες ;"

Ένα πολύ γλυκό παραμυθάκι που κρύβει μεγάλη δόση αλήθειας…



Μια μέρα, ύστερα από μία πολύ σκληρή μάχη
ο βασιλιάς Αρθούρος πιάστηκε αιχμάλωτος
και οδηγήθηκε στον άρχοντα ενός γειτονικού βασιλείου.

Ο νικητής βασιλιάς, συγκινήθηκε από τη γενναιότητα
και τον ενθουσιασμό του νεαρού Αρθούρου
και του υποσχέθηκε να τον αφήσει ελεύθερο
αν κατάφερνε να απαντήσει στο παρακάτω
πολύ δύσκολο ερώτημα :
"Τι ακριβώς θέλουν οι γυναίκες ;"
Ο Αρθούρος θα είχε στη διάθεσή του ένα χρόνο
για να απαντήσει στο δύσκολο ερώτημα
κι αν δεν κατάφερνε να βρει ικανοποιητική απάντηση,
θα καταδικαζόταν σε θάνατο.

Ένα τέτοιο πρόβλημα που θα έφερνε σε αμηχανία
και τον πιο σοφό άνθρωπο,
φάνηκε στο νεαρό βασιλιά δυσεπίλυτο,
έχοντας όμως ως εναλλακτική λύση μόνο το θάνατο,
δέχτηκε την πρόκληση και επέστρεψε στο βασίλειό του.

Από τη μέρα εκείνη άρχισε να ρωτάει τους πάντες.
Την πριγκίπισσα, τις πόρνες, τους ιερείς,
τις δεσποινίδες της αυλής και δε συμμαζεύεται,
κανείς όμως δεν του έδωσε ικανοποιητική απάντηση.

Αυτό που του συνέστησαν οι περισσότεροι
ήταν να απευθυνθεί σε μια γριά μάγισσα
που κατοικούσε στην περιοχή,
η οποία σίγουρα θα ήξερε τη σωστή απάντηση,
αλλά θα την έδινε έναντι πολύ ακριβού ανταλλάγματος
καθώς ότι ήταν πασίγνωστη για τις υπέρογκες ανταμοιβές
που απαιτούσε, όταν ζητούσαν τη γνώμη της.

O χρόνος περνούσε μέχρι που έφτασε η τελευταία μέρα
κι ο βασιλιάς Αρθούρος δεν είχε άλλη επιλογή
από το να επισκεφτεί τη γριά μάγισσα
και να συμβουλευτεί τη γνώμη της.
Η γριά δέχτηκε να απαντήσει αλλά μόνο με τον όρο
να πάρει για άνδρα της τον Gawain,
τον πιο γενναίο από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης
και καλύτερο φίλο του βασιλιά Αρθούρου.!
Η ιδέα προκάλεσε φρίκη στο βασιλιά.

Η γριά είχε μια γαμψή καμπούρα, ήταν απαίσια,
είχε μόνο ένα δόντι, βρώμαγε σα βόθρος,
συχνά, δε, έκανε κάτι χυδαίους θορύβους.

Δεν είχε συναντήσει ποτέ του ένα τόσο απωθητικό ον.

Αρνήθηκε να πληρώσει.

Δεν μπορούσε να καταδικάσει τον καλύτερο του φίλο
να επωμισθεί για λογαριασμό του
ένα τόσο δυσβάστακτο φορτίο.
Ο Gawain, πληροφορήθηκε την πρόταση της μάγισσας
και ζήτησε ακρόαση από το βασιλιά
λέγοντάς του ότι καμία θυσία δεν ήταν για αυτόν τόσο μεγάλη προκειμένου να γλιτώσει τη ζωή του Βασιλιά του
και της Στρογγυλής Τραπέζης
κι ότι ήταν πρόθυμος να δεχτεί τη γριά για γυναίκα του.
Έτσι ανακοινώθηκε κι ο γάμος τους
και η γριά απάντησε επιτέλους στο ερώτημα :
"Αυτό που θέλει στην πραγματικότητα μια γυναίκα είναι να είναι αφέντης της ζωής της".
Όλοι συμφώνησαν ότι από το στόμα της γριάς μάγισσας
βγήκε μια πολύ μεγάλη αλήθεια
κι ότι σίγουρα η ζωή του βασιλιά δεν διέτρεχε πλέον
κανέναν απολύτως κίνδυνο.

Όντως ο γείτονας βασιλιάς χάρισε στον Αρθούρο τη ζωή του
και του εγγυήθηκε πλήρη ελευθερία.
Τι έγινε όμως με τον Gawain και τη γριά μάγισσα;
Ο Αρθούρος διακατέχετο από ανάμικτα συναισθήματα ανακούφισης και αγωνίας
ενώ ο Gawain συμπεριφερόταν όπως πάντα
με ευγένεια και γενναιοφροσύνη.

Η μάγισσα αντιθέτως επέδειξε τη χειρότερη συμπεριφορά.

Έτρωγε με τα χέρια, ρευόταν, αεριζόταν κι έφερνε τους πάντες σε αμηχανία με τη συμπεριφορά της.

Την πρώτη νύχτα του γάμου
ο Gawain ετοιμαζόταν να περάσει
τη χειρότερη νύχτα της ζωής του,
γενναίος όμως καθώς ήταν το πήρε απόφαση
και εισήλθε στο συζυγικό δωμάτιο.

Τότε διαπίστωσε πως τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.
Μπροστά στα μάτια του, στο συζυγικό κρεβάτι
ήταν ξαπλωμένη ημίγυμνη,
η ομορφότερη γυναίκα που είχε δει ποτέ του.

Ο Gawain έμεινε έκθαμβος.

Όταν ξαναβρήκε μετά από λίγα λεπτά τη μιλιά του,
ρώτησε τη μάγισσα τι ακριβώς της είχε συμβεί.
Η μάγισσα του απάντησε
πως ήταν πολύ γλυκός κι ευγενικός μαζί της,
όταν είχε την απωθητική της μορφή
και γι' αυτό θέλησε να του δείξει
και την άλλη της μορφή, την όμορφη,
κι ότι τη μέρα θα είχε τη μία και τη νύχτα την άλλη.
Τον ρώτησε, λοιπόν, ποια από τις δύο μορφές επιθυμούσε
να έχει τη μέρα και ποια τη νύχτα.
Τι οδυνηρό δίλημμα!

Ο Gawain μπήκε σε σκέψεις.

Τι να ήταν καλύτερο;
"Να έχει στο πλευρό του μια πανέμορφη γυναίκα τη μέρα,
τότε που τον βλέπουν οι φίλοι του κι όλος ο κόσμος
και μια κακάσχημη και απωθητική μπαμπόγρια τη νύχτα"
ή "να 'χει μια μπαμπόγρια τη μέρα
και τη νύχτα να χαίρεται τη συντροφιά
μιας τόσο πανέμορφης και γοητευτικής νεανίδος";

Ο Gawain είπε στη μάγισσα
ότι θα την άφηνε αυτή να επιλέξει για τον εαυτό της.

Μόλις το άκουσε αυτό, η μάγισσα του χαμογέλασε
και του ανακοίνωσε ότι θα ήταν όμορφη
όλη τη μέρα κι όλη τη νύχτα
επειδή τη σεβάστηκε
και την άφησε να είναι αφέντης του εαυτού της.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...