ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Παρασκευή 13 Απριλίου 2012
Τρίτη 10 Απριλίου 2012
Μαθήματα σωστής διακυβέρνησης προς όλους τους πολιτικούς
Ανάβρα Μαγνησίας: ένα αυτόνομο και πλούσιο χωριό.
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της 'Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του.
Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.
Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας
«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας, όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά)
πηγήhttp://www.gewponoi.com/fytikh/index.php?topic=1404.0
Ανάβρα Μαγνησίας: ένα αυτόνομο και πλούσιο χωριό.
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της 'Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του.
Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.
Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας
«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.
Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας, όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά)
πηγήhttp://www.gewponoi.com/fytikh/index.php?topic=1404.0
Ανάβρα Μαγνησίας: ένα αυτόνομο και πλούσιο χωριό.
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
Ενα εξαιρετικο κειμενο
<<Μέτρησα τα χρόνια μου>>...(Mario de Adrade (1893- 1945) Ο Mario de Andrade (Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος) έγραψε...
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται
... λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις
πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του
απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται,
καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,
γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη
χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους
για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το
περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις
επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες
καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια
και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά
των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η
ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου
απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες
έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδηση μου και τους αγαπημένους μου….
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012
Πολύ πολύ καλημέρα σας…
Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που σταμάτησα να μπαίνω εδώ.
Ένας χρόνος με πολλά συναισθηματικά και οικονομικά προβλήματα.(όπως όλοι μας άλλωστε ,στους καιρούς που ζούμε ).Πήγε να με πάρει από κάτω αλλά ευτυχώς ένα ωραίο πρωί ξύπνησα.
Ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τους φίλους που ενδιαφέρθηκαν να δουν τι κάνω .
Ελπίζω πλέον να τα λέμε καθημερινά γιατί ,πραγματικά μου λείψατε…
Ένα I mail που πήρα και μου άρεσε πολύ το αφιερώνω σε όλους εσάς αλλά περισσότερο στον φίλο diolko
Όλα εξαρτώνται από μένα !!!
Σήμερα ξύπνησα νωρίς και αναρωτήθηκα τι πρέπει
να κάνω, πριν το ρολόι μου δείξει μεσάνυχτα.
Είναι δική μου η απόφαση να διαλέξω,
με ποιόν τρόπο θα ξοδέψω τη μέρα μου.
Μπορώ να παραπονεθώ γιατί βρέχει,
ή να ευχαριστήσω την βροχή
γιατί καθαρίζει την ατμόσφαιρα!
Μπορώ να είμαι θλιμμένος
επειδή δεν έχω χρήματα…
…ή να νιώσω ευτυχισμένος,
επειδή αποφάσισα να περιορίσω τις δαπάνες μου!
Μπορώ να γκρινιάζω για την υγεία μου,
ή να ευγνωμονήσω τον Θεό που είμαι ζωντανός!
Μπορώ να παραπονιέμαι ότι φταίνε οι γονείς μου
για τη φτώχεια μου, ή να τους ευγνωμονώ που με έφεραν στον κόσμο!
Μπορώ να βαριέμαι
όταν πρέπει να πάω να δουλέψω,
ή να νιώθω ευλογημένος, που έχω μια δουλειά!
Μπορώ να δυσανασχετώ, επειδή πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές στο σπίτι μου…
…ή να δοξάζω το Θεό, που έχω μία στέγη
να βάλω το κεφάλι μου από κάτω!
Μπορώ να στεναχωριέμαι,
γιατί κάποιοι φίλοι μου με πλήγωσαν…
…ή να είμαι γεμάτος χαρά,
επειδή μπορώ να κάνω καινούργιες φιλίες!
Μπορώ να είμαι απογοητευμένος γιατί
κάτι που ονειρεύτηκα δεν πραγματοποιήθηκε…
…ή να είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω την
δυνατότητα, να κάνω μια καινούργια αρχή!
Η μέρα είναι μπροστά μου και με περιμένει.
Περιμένει να την προγραμματίσω,
με τον τρόπο που θέλω εγώ!
Και εγώ, είμαι εδώ! Ο καλλιτέχνης ! Ο δημιουργός!
Ο άνθρωπος που μπορεί να δόση μορφή και σχήμα
σ’ αυτό το φανταστικά υπέροχο έργο…
Γιατί…
όλα εξαρτώνται μόνο από μένα!!!
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Είστε πιο έξυπνοι από έναν χιμπατζή;
Στα κάγκελα του κλουβιού ενός χιμπατζή, δένεται ένας διάφανος σωλήνας, μέσα στον οποίο έχουν βάλει τροφή.
Ο σωλήνας όμως είναι τόσο στενός, ώστε να μην χωράει το χέρι του χιμπατζή και να πιάσει την τροφή.
Εσείς πως θα βγάζατε την τροφή, μέσα απ’ τον σωλήνα, χωρίς να τον λύσετε από τα κάγκελα;
Σκεφτείτε το λίγο, πριν δείτε το βίντεο।
Καλο Σ/Κ
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Γαλάζια Πολιτεία
Σας το είπα κι άλλη φορά ότι την πόλη της Καβάλας την λατρεύω. Αν και δεν είμαι Καβαλιώτισσα αλλά θεσσαλονικιά ,εν τούτοις μετά από 25 χρόνια παραμονής μου σ αυτή την πόλη ,έγινα στην ουσία κομμάτι δικό της .Αγαπώ γενικά το χρώμα της ,αυτό το ιδιαίτερο ,την μυρωδιά της ,αλλά και τους φίλους που έχω κάνει εδώ .Στην προηγούμενη ανάρτηση έβαλα ένα ποίημα της κολλητής μου και bloger ,mantlin για την Καβάλα ।Σήμερα είπα να αφιερώσω ένα ακόμα γραμμένο από τον φίλο bloger Χριστόδουλο.(Καβαλιώτης και ο ίδιος)
Ένα αφιέρωμα με αγάπη στην Καβάλα και τους ανθρώπους της .
Γαλάζια Πολιτεία
Καβάλα μου το πρωινό σου
μύρια λουλούδια και χαρές
στολίζουνε το διάκοσμό σου
τους λόφους σου και τις πλαγιές
Τη θάλασσα,τον Ουρανό σου.
Τ’αγιόκλημα το μυρωμένο,
το πεύκο πού χεις στο βουνό σου.
Κάθε παιδί σου,αγαπημένο!……
Σκαρφαλωμένα τα σπιτάκια σου,
μεσ’τα πεύκα και τους βράχους.
Πολύχρωμα λουλούδια στα λοφάκια σου.
Γρασίδι,άπλετο στους λάκκους!….
Τ’άνθη, που την άνοιξη,πατρίδα μου
σε πλέκανε στεφάνι…..
Και το θυμάρι,του βουνού,κατέβαινε
σεργιάνι για να κάνει!!!
ΧΡ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1960
Ένα αφιέρωμα με αγάπη στην Καβάλα και τους ανθρώπους της .
Γαλάζια Πολιτεία
Καβάλα μου το πρωινό σου
μύρια λουλούδια και χαρές
στολίζουνε το διάκοσμό σου
τους λόφους σου και τις πλαγιές
Τη θάλασσα,τον Ουρανό σου.
Τ’αγιόκλημα το μυρωμένο,
το πεύκο πού χεις στο βουνό σου.
Κάθε παιδί σου,αγαπημένο!……
Σκαρφαλωμένα τα σπιτάκια σου,
μεσ’τα πεύκα και τους βράχους.
Πολύχρωμα λουλούδια στα λοφάκια σου.
Γρασίδι,άπλετο στους λάκκους!….
Τ’άνθη, που την άνοιξη,πατρίδα μου
σε πλέκανε στεφάνι…..
Και το θυμάρι,του βουνού,κατέβαινε
σεργιάνι για να κάνει!!!
ΧΡ.Σ.ΖΗΣΑΚΗΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ 1960
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
ΜΑΝΑ ΠΟΛΗ
ΜΑΝΑ ΠΟΛΗ
Καβάλα σ'άλογο που θορυβεί
την μάνα πόλη καμαρώνω.
Πόσα παιδιά δεν έχουν γεννηθεί
σε γειτονιές που τις οργώνω!
Την μάνα πόλη καμαρώνω
καβάλα σ'άλογο που βιάζεται
πόσα προβλήματα εμπρός μου
που γρήγορα πίσω μου χάνονται.
Κάθε δρομάκι μια μικρή χαρά
στην άκρη του βράχου,κύμα μπροστά.
Άς ξαποστάσει το άλογό μου
στο λιμανάκι στην ξαστεριά.
Βαρκούλες στην θάλασσα χορεύουν
στο φρούριο τα μυστικά μας,
στην Παναγία οι προσευχές μας
τα παιδικά οράματά μας.
Τους φίλους μου όλους θα καλέσω
σαν τον παλιό καιρό στην αμμουδιά
στην Καλαμίτσα να βρεθούμε
χορό να στήσουμε για μια βραδιά.
Γραμμένο από την mantlin
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Η πρώτη έξοδος της Μπουμπούς
Καλημέρα και καλή βδομάδα σε όλους τους φίλους. Μετά από αρκετά μεγάλη απουσία επανήλθα αλλά και πάλι δεν ξέρω για πόσο. Όσο θα αντέξει ο υπολογιστής μου σίγουρα . Μου δημιουργεί διάφορα προβλήματα τελευταία με αποτέλεσμα να μη μπορώ να μπω. Και όταν γίνει αυτό θα είαι για πολύ λίγο .Μάλλον θα μ αφήσει τελείως ,και δεν είναι εποχές για τέτοια. Για την αρχή της εβδομάδας είπα να σας δείξω κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα την Μπουμπού μου. Ήταν η πρώτη της έξοδος ,μέχρι τώρα αρνιόταν πεισματικά να βγει από την πόρτα του σπιτιού .Καταλαβαίνεται βέβαια ότι από το πολύ ξύλο που το έδιναν ,ακόμα φοβάται πολύ .Είπαμε στην φύση το πιο άγριο και αιμοβόρο ζώο ,είναι ο άνθρωπος . Αυτό που μ ευχαριστεί πιο πολύ είναι ότι σιγά ,σιγά προσαρμόζεται στο περιβάλλον του σπιτιού και αρχίζει να μου κάνει και παιχνιδάκια . Ο γιατρός την βρήκε υγιέστατη και αυτό είναι πολύ ευχάριστο .Αν ξεπεράσει και τις φοβίες που έχει όλα θα είναι υπέροχα .Είμαι σίγουρη πως θα γίνει γρήγορα αυτό .
Δειλά ,δειλά η έξοδος
εξερεύνηση της περιοχής
της αρέσει η κάμερα....
Γνωριμία με τους γείτονες....δειλά ,δειλά στην αρχή και μετά το πλησίασμα....
Δειλά ,δειλά η έξοδος
εξερεύνηση της περιοχής
της αρέσει η κάμερα....
Γνωριμία με τους γείτονες....δειλά ,δειλά στην αρχή και μετά το πλησίασμα....
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Καλή ,και αισιόδοξη βδομάδα φίλοι μου
Καλή χαρούμενη και αισιόδοξη βδομάδα με ένα υπέροχο βιντεάκι απο τον φίλο Γιάννη Παππά
Μπαίνει ο χρόνος
στο ποτάμι της ζωής
Παρασέρνει
Χαμένες ελπίδες παλιές
Μικρές μεγάλες πόνου πληγές
Γλυκά ψιθυρίζει η ψυχή
Γλυκά χαιρετά η καρδιά
Μ ένα αντίο
Και δυο αέρινα φιλιά
Μα εσύ κλαις ..
Γιατί ?
Κοίτα δίπλα σου
Κοίτα
Είναι η καρδιά σου εκεί και σου μιλά
Κοίτα δίπλα σου
Κοίτα
Είναι η ζωή εκεί και σου γελά
Πάνε χρόνε
Ταξίδι πάνε στη σιωπή
Πάρε μαζί σου
Ότι μου στοίχισε ζωή
Πάρε ότι με πόνεσε πολύ
Γράψε απλά
Όταν θα φτάσεις στη σιωπή
πως ξαναρχίζω απ' την αρχή
Μα εσύ κλαις ?
Γιατί ?
Κοίτα δίπλα σου
Εκεί
Είναι η χαρά σου
Και σου χαμογελά
Κοίτα εκεί
Είναι αυτή που σου 'δωσε ζωή
Είναι η γλυκιά σου συννεφιά
Έλα χρόνε
Έλα μια στιγμή
Έλα να δεις
Να ξέρεις να το θυμηθείς
Εσύ που ήρθες τώρα
Έχω καθάρια την ψυχή
Ετούτη εδώ την ώρα
Είναι η γαλήνη στην ψυχή
Είναι που αγάπησα πολύ
Και αγαπώ ακόμα
Είναι γαλήνη στην ψυχή
Κι ας μοιάζει μπόρα
Είναι που φύγανε οι λυγμοί
Εγώ αρχίζω τώρα
Μου φτάνει αυτή την ώρα
Που είναι δίπλα μου αυτή
Αυτή που αγάπησα πολύ
Αυτή που μού 'δωσε ζωή
Μου φτάνει αυτή την ώρα
Που είσαι δίπλα μου
εσύ
ποίηση:ΓιάννηςΠαππάς
Μπαίνει ο χρόνος
στο ποτάμι της ζωής
Παρασέρνει
Χαμένες ελπίδες παλιές
Μικρές μεγάλες πόνου πληγές
Γλυκά ψιθυρίζει η ψυχή
Γλυκά χαιρετά η καρδιά
Μ ένα αντίο
Και δυο αέρινα φιλιά
Μα εσύ κλαις ..
Γιατί ?
Κοίτα δίπλα σου
Κοίτα
Είναι η καρδιά σου εκεί και σου μιλά
Κοίτα δίπλα σου
Κοίτα
Είναι η ζωή εκεί και σου γελά
Πάνε χρόνε
Ταξίδι πάνε στη σιωπή
Πάρε μαζί σου
Ότι μου στοίχισε ζωή
Πάρε ότι με πόνεσε πολύ
Γράψε απλά
Όταν θα φτάσεις στη σιωπή
πως ξαναρχίζω απ' την αρχή
Μα εσύ κλαις ?
Γιατί ?
Κοίτα δίπλα σου
Εκεί
Είναι η χαρά σου
Και σου χαμογελά
Κοίτα εκεί
Είναι αυτή που σου 'δωσε ζωή
Είναι η γλυκιά σου συννεφιά
Έλα χρόνε
Έλα μια στιγμή
Έλα να δεις
Να ξέρεις να το θυμηθείς
Εσύ που ήρθες τώρα
Έχω καθάρια την ψυχή
Ετούτη εδώ την ώρα
Είναι η γαλήνη στην ψυχή
Είναι που αγάπησα πολύ
Και αγαπώ ακόμα
Είναι γαλήνη στην ψυχή
Κι ας μοιάζει μπόρα
Είναι που φύγανε οι λυγμοί
Εγώ αρχίζω τώρα
Μου φτάνει αυτή την ώρα
Που είναι δίπλα μου αυτή
Αυτή που αγάπησα πολύ
Αυτή που μού 'δωσε ζωή
Μου φτάνει αυτή την ώρα
Που είσαι δίπλα μου
εσύ
ποίηση:ΓιάννηςΠαππάς
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Ένα μοναδικό δώρο ,και μια υπέροχη γνωριμία
Κοίτα πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή …από εκεί που δεν το περιμένεις γνωρίζεις ανθρώπους που μπαίνουν από την πρώτη στιγμή στην καρδιά σου.
Μια βόλτα στα blogs των φίλων και νάσου μπροστά μου μια γλυκιά φατσούλα ,που έψαχνε σπιτικό .Ένα σκυλάκι που έμοιαζε καταπληκτικά το δικό μου π ου πέθανε .Ένα μέιλ κατ ευθείαν στην γλυκιά μου ΑΧΤΙΔΑ και νάσου σήμερα μαζί με τον γλυκύτατο σύντροφό της και το σκυλάκι αγκαλιά μαζί με την προίκα του ,να αλλάζει αγκαλιές .Έγιναν και τα βαφτίσια ,και το όνομα αυτής Μπουμπού .
Σήμερα γνώρισα και από κοντά την αχτίδα μαζί με τον σύζυγό της .Ένα υπέροχο ζευγάρι ,με πλατύ χαμόγελο και πολύ χιούμορ. Δέσαμε αμέσως ,ήπιαμε τα κρασάκια μας ,γελάσαμε ,και το απόγευμα έφυγαν για το σπίτι τους ,με την υπόσχεση να βρεθούμε ξανά σύντομα .
Τους έβαλα πραγματικά στην καρδιά μου .Μεγάλη μου τιμή να κάνουν τόσα χιλιόμετρα για να μου φέρουν την Μπουμπού. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό το μεγάλο δώρο που μου έκαναν.
Και όχι μόνο αυτό. Καταπληκτική ζωγράφος η ίδια μου χάρισε ένα γούρι που έκανε .
Όπως και το υπέροχο κέικ που έφτιαξε με τα χεράκια της.
Τους στέλνω από ένα γλυκό φιλάκι ,και την υπόσχεση να βρεθούμε σύντομα…
Μια βόλτα στα blogs των φίλων και νάσου μπροστά μου μια γλυκιά φατσούλα ,που έψαχνε σπιτικό .Ένα σκυλάκι που έμοιαζε καταπληκτικά το δικό μου π ου πέθανε .Ένα μέιλ κατ ευθείαν στην γλυκιά μου ΑΧΤΙΔΑ και νάσου σήμερα μαζί με τον γλυκύτατο σύντροφό της και το σκυλάκι αγκαλιά μαζί με την προίκα του ,να αλλάζει αγκαλιές .Έγιναν και τα βαφτίσια ,και το όνομα αυτής Μπουμπού .
Σήμερα γνώρισα και από κοντά την αχτίδα μαζί με τον σύζυγό της .Ένα υπέροχο ζευγάρι ,με πλατύ χαμόγελο και πολύ χιούμορ. Δέσαμε αμέσως ,ήπιαμε τα κρασάκια μας ,γελάσαμε ,και το απόγευμα έφυγαν για το σπίτι τους ,με την υπόσχεση να βρεθούμε ξανά σύντομα .
Τους έβαλα πραγματικά στην καρδιά μου .Μεγάλη μου τιμή να κάνουν τόσα χιλιόμετρα για να μου φέρουν την Μπουμπού. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό το μεγάλο δώρο που μου έκαναν.
Και όχι μόνο αυτό. Καταπληκτική ζωγράφος η ίδια μου χάρισε ένα γούρι που έκανε .
Όπως και το υπέροχο κέικ που έφτιαξε με τα χεράκια της.
Τους στέλνω από ένα γλυκό φιλάκι ,και την υπόσχεση να βρεθούμε σύντομα…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
