Σε περιμένω....

Άραγε μέσα σε λίγες γραμμές μπορεί κανείς

να αποτυπώσει όλες του τις σκέψεις?

Αυτά που αγαπάει,που θέλει,που αισθάνεται?

Μπορεί να δώσει δύναμη σε κάποιον να του

πεί.ΠΡΟΧΩΡΑ ...?

Να ήξερε πόσα δάκρυα έχω χύσει!!!

τόσα που αν τα μάζευα θα γέμιζα μια λίμνη,ένα ποτάμι αστήρευτο ....

Όμως προχωράω ...

Μια φωνή ακούω πάντα να μου λέει...

Μη σταματάς προχώρα...

Με δύναμη,αγάπη,στωικότητα...Κοίτα έξω την φύση…
Κοίτα τα δέντρα,αντέχουν τις καταιγίδες,

τα θεριά της φύσης να τα χτυπούν αλυπητα.

Αντέχουν!!!Μπορείς κι εσύ....

Προχώρα...θα έρθει η άνοιξη,θα ανθίσουν ξανα.

Θα γεμίσει η φύση με πανέμορφες ευωδιες και

χρώματα ,σαν της ζωής...

Και είναι ωραία η ζωή...

Έλα...έλα κοντά μου...σου απλώνω το χέρι...

Πάρε απο την δύναμη μου είναι και δική σου.

Κράτα γερά το χέρι μου και μ το αφήσεις...

Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα ψηλά...

Έλα κοντά μου...

Κοίτα το λουλούδι που άνθισε...

Είναι η ψυχή μου...

το ίδιο μου το αίμα,που στάλα στάλα,χυνόταν

στη γή και περίμενα να ανθίσει...

Κοίτα...κοίτα,τα κατάφερε...

Μπορείς και εσυ...Έλα...πιάσε το χέρι μου,

και πέταξε...

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ......

θάθελα αυτή την πρώτη μου ανάρτηση να την αφιερώσω σε έναν αγαπημένο φίλο...έναν πραγματικό φίλο,που μου στάθηκε πολύ,με υπομονή και ανυστεροβουλη αγάπη,προσπαθούσε να με κανει να αισθάνομαι καλά...Ήταν πάντα το ήρεμο λιμάνι μου ,τις δύσκολες στιγμές που περνούσα.Σήμερα,μόλις 48 ετών,έχει χτυπηθεί από καρκίνο...Τον βλέπω μέρα με την μέρα να χάνεται...και δεν μπορώ να του προσφέρω την ζωήπου τόσο αγαπάει...ελπίζω να του δώσω λίγη δύναμη μ αυτά που του γράφω....θέλω να ξέρει ότι τον αγαπώ πολυ και θα είμαι δίπλα του όταν με χρειάζεται....

εβελινα....