O μεγάλος θυμός

Φίλοι μου καλησπέρα…Αρκετά κουραστική θα έλεγα η σημερινή μέρα μετά την ανάπαυλα τριών ημερών. Λίγο η κούραση στην δουλειά, λίγο στο σπίτι , νάσου και η κόρη .Κάτι έκανε ,κάτι είπε , κάτι είπα ,εεε!!! δεν ήθελε και πολύ να ανάψει ο καυγάς…Τα νεύρα μου χάλια…Όταν έφυγε αναρωτιόμουν γιατί όλο αυτό , γιατί κάποιες στιγμές είναι τόσο δύσκολο να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας. Χαλάμε τις καρδιές μας χωρίς λόγο ,ενώ μπορούμε με ήρεμο διάλογο να λύσουμε οτιδήποτε μας απασχολεί .θυμήθηκα κάποιο I mail που μου έστειλε ένας φίλος Σκέφτηκα ότι πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας… Ίσως έτσι καταλάβουμε και βάλουμε κάποια όρια στον θυμό μας…
Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο
αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 4 ετών γιος του,
πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με
γραμμές μέρος του αυτοκινήτου. Στο θυμό
του απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του
παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα
γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές
.. Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα
δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών
σπασιμάτων. Όταν το παιδί είδε τον
πατέρα του ..... με τα παραπονεμένα μάτια
γεμάτα πόνο τον ρώτησε : " Μπαμπά.. πότε τα
δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι ? " Το
άτομο βουβό, πήγε
πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε
πολλές φορές . Σκεπτόμενος αυτό που
έκανε, βρισκόμενος
μπροστά στο αυτοκίνητο του και
βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές ,
αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε
γράψει με την πέτρα 'ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ". Την
επόμενη ημέρα ο άνδρας αυτός
αυτοκτόνησε ..
Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα
όριο . Επιλέξτε τα τελευταία για να
έχετε μιαν όμορφη , καλή ζωή .... Τα
πράγματα υπάρχουν για να
χρησιμοποιούνται , ενώ οι άνθρωποι
είναι για να αγαπηθούν.