Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Μία διδακτική ιστορία




Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατι το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.
Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρεός του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.
Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογίου, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο ιταλός αξιωματικός.
Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε τον νεοκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του ιταλού αξιωματικού να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι’αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στον συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. Ο νεοκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε την πόρτα του συντηρητή του ρολογίου και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο ιταλός αξιωματικός.
Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από την μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω του νεοκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από τον παπά της εκκλησίας που τους μάζεψε για τον εσπερινό ότι ο καλός ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι’αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτόν τον μεγαλόψυχο Ιταλό.
Φυσικά το ρολόι στην κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο ιταλός αξιωματικός έστησε στον τοίχο του καμπαναριού τον έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεοκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!

Αν και στην ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει κατοχή, ούτε ξένοι κατακτητές, εμείς ακόμη συνεχίζουμε να στερούμε το «λάδι» από τα γρανάζια της μηχανής μας. Από το δήμαρχο στον ταμία και από τον παπά στον νεοκόρο χάνεται ο πλούτος που έρχεται από την Ε.Ε. για να υποστηρίξει την οικονομία μας και στο τέλος το θύμα είναι ο συντηρητής του ρολογιού... δηλαδή εμείς!!!!

14 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Πραγματική η ιστορία ή παραβολή;

evelina είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
evelina είπε...

kariatida62 μου την έστειλαν με imail, αλλά παραβολή η ιστορία τι σημασία έχει ; έτσι δεν γίνεται συνήθως?

ΕΛΕΝΑ είπε...

Οπως τα λες, έτσι ακριβώς γίνεται!
Και δυστυχώς τα θύματα είμαστε τελικά εμείς!
Φιλιά, καλό βράδυ!

MoYsa είπε...

polu orea istoria .. thumata emeis kai o sunteriths sosta ... kai sths duo h ekklhsia/ papas ofeile na sosei ton poimio tou sosta. o papas pos antekse na afairethi mia zoi eksaitias tou kai tora pos mporei h ekklisia na menei ametoxh otan emeis xanoume to 14 mistho kai alla polla

MINIMARKET είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΛΗΘΕΙΑ η ΨΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΕΛΑΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ!!!
ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

evelina είπε...

Eλενα έτσι ακριβώς γίνεται και στην προκειμένη δεν αλλάζει ούτε ένα κόμμα...

evelina είπε...

Φίλη μου MoYsa στον τόπο μας πάντα ο συντηρητής την πληρώνει

evelina είπε...

MINIMARKET όπως λές υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει τόχουμε στο αίμα μας

Unknown είπε...

Εβελίνα, σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη..
Πολύ ωραίο το βλογ σου και θα το παρακολουθώ συνέχεια..
'Ενα συμπλήρωμα, άν μου επιτρέπεις..
στην ανάρτησή σου...
.. Το 1968, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιώργου και Ιακώβου Καμπανελη, γυρίστηκε η ταινία " Το Κανόνι και το Αηδόνι" . ¨Ηταν μια από τις λίγες καλές Ελληνικές ταινίες της εποχής, σπονδυλωτή, με τρείς διαφορετικές ιστορίες, από την Κατοχή. Μια από τις ιστορίες ήταν και αυτή με το ρολόι που αναφέρεις.. και το λαδάκι, και τουλάχιστον στην ταινία, έγινε στην Ερμούπολη της Σύρου.. Στην ταινία παίζουν πολλοί απο τους καλούς Έλληνες ηθοποιούς της εποχής, όπως Μάνος Κατράκησ, Διον. Παπαγιαννόπουλος, Γιώργος Τζώρτης, Νικη Τριανταφυλλίδου και άλλοι..
Καλό σου απόγευμα.. Κώστας..

Υ.Γ. Βλέπεισ τι παθαίνει κανείς όταν γερνά και αρχίζει να τα χάνει όπως κι' εγώ.. Το παραπάνω σχόλιο, αντί να το γράψω στην σχετική ανάρτησή σου, το έγραψα στο δικό μου blog και τώρα που το αντιλήφτηκα.. το έκανα copy/past στο σωστό μέρος..
Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να το ξαναγράψω..
Κ.

Διάττων είπε...

Πρέπει να την έχω δει αυτήν την υπόθεση σε παλιά τηλεοπτική ταινία γιατί θυμάμαι έναν (ιταλός ήταν;) αξιωματικό να επαναλαμβάνει συνέχεια τη φράση: "Πού έφυγε λάδι..."

Όσο για το άλλο κομμάτι της ανάρτησής σου, θα έλεγα τα εξής: Σ' αυτή τη χώρα δεν είμαστε μόνο θύματα. Δεν είναι μόνο αυτός ο χαρακτηρισμός που μας ταιριάζει, υπάρχει κι άλλος ένας. Αυτό το λέω γιατί δεν έχω ξαναδεί πουθενά στον κόσμο σε τόσο μεγάλο βαθμό ανθέλληνες από εμάς τους ίδιους τους Έλληνες! Βλέπουμε καθημερινά - εδώ και δεκαετίες - τα βδελυρά ανθρωποειδή να μας οδηγούν στην καταστροφή κι εμείς αντί να τους πετάξουμε σε πολιτικούς κάδους, σε χώρους δηλαδή που τους αξίζει, εμείς τους δίνουμε την εντολή να συνεχίσουν! Ε, λοιπόν, είμαστε ή δεν είμαστε οι μεγαλύτεροι ανθέλληνες; Και μετά λέμε πως μας φταίνε οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι, οι Γερμανοί... Τι βλακείες είναι αυτές! Για όλα φταίμε εμείς οι ανεκδιήγητοι!...

Καλό μεσημέρι αγαπητή Εβελίνα... Δεν ξέρω αν δημιουργώ πρόβλημα αλλά δεν μπορώ να μην τα γράφω αυτά...

evelina είπε...

Naturedigital ευχαριστώ για το πέρασμα σου απο εδω...σ ευχαριστώ και για την ενημέρωση ,πραγματικά δεν το ήξερα αυτό...Όσο το ότι ξεχνάς ή τα χάνεις ,κυκλοφορούν κάποια βότανα για το αλτσχάιμερ ότι πρέπει(απο αυτά πέρνω και εγώ)χαχαχα....το καλό ε΄ναι ότι το είδες...καλό σου βράδυ

evelina είπε...

Αγαπητέ φίλε Diatton είμαι σίγουρη οτι τηνν έχεις δει...κάτι τέτοια δεν τα αφήνεις να σου φύγουν...όσο για το δεύτερο σκέλος έχουμεμ δημοκρατία και ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα .Αυτό που έχω να πω όμως συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες…πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε ,και να σταματήσουν όλα αυτά …καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

είναι τέλεια!
συγχαρητήρια Εβελίνα!