Ένα υπέροχο απόγευμα

Χθες το απόγευμα ξεκινήσαμε με φίλες ,να πάμε για καφεδάκι. Η ημέρα ήταν υπέροχη ,μια λιακάδα που σε γέμιζε αισιοδοξία ,ένα μικρό καλοκαιράκι με το δροσερό του αεράκι .Τελικά αντί να κάτσουμε σε κάποιο καφέ προτιμήσαμε μια βόλτα στα γύρω βουνά αλλά και στην θάλασσα που με τις έρημες ακρογιαλιές αυτή την εποχή ήταν υπέροχες . Από την μια να δύει ο ήλιος ,και από την άλλη να ξεπροβάλει ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι ,ήταν σκέτη μα .Καθώς δεν ήμουν προετοιμασμένη και δεν είχα την φωτογραφική μηχανή μαζί μου ,προτίμησα να τραβήξω κάποιες με το κινητό ια να μου θυμίζουν αυτή την μέρα και να σας δείξω την άλλη όψη της Καβάλας

Kαλή βδομάδα σε όλους ....αλλά ας σκύψουμε και στο πρόβλημα κάποιων παιδιών με πρόβλημα όρασης

Με αφορμή την συνέντευξη μιας φίλης στην Εβδόμη ,τοπική εφημερίδα του Ν. Καβάλας , που θα την παραθέσω πιο κάτω , κάνω αυτή την ανάρτηση .Νομίζω ότι τα παιδιά με πρόβλημα όρασης δικαιούνται λίγο από τον χρόνο μας .
Μερικές φορές πραγματικά ντρέπομαι που ζω σ αυτή την χώρα και που λέγομαι Ελληνίδα…Που ζω σε μια Ελλάδα ,που όποια κυβέρνηση και αν θα ανέβει στην εξουσία αυτό που δεν κάνει είναι να βλέπει αυτόν τον λαό και να σκύψει στα προβλήματά του . Που κοιτάζουν μόνο το συμφέρων τους, και τα λίγα ψίχουλα που μας δίνουν είναι τόσο ελάχιστα που δεν φτάνουν ούτε στον κοντορεβιθούλη για να βρει τον δρόμο της επιστροφής .Μιλάνε για ένα κράτος πρόνοιας , αλλά μόνο κράτος πρόνοιας δεν είναι αυτό . Ζω από κοντά το δράμα αυτής οικογένειας ,που δεν είναι η μόνη στην Καβάλα , που στην κυριολεξία κάνουν αγώνα δρόμου για το παιδί τους .Κάτι παραπάνω από μαραθώνιο θα έλεγα
Μιλάμε εδώ όχι μόνο για ένα παιδί στο Ν.Καβάλας , με σοβαρά προβλήματα όρασης ,που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημα στο σχολείο .χωρίς την στήριξη τους από έναν ειδικό δάσκαλο .Η περιθωριοποίηση που νοιώθουν αυτά τα παιδιά από την αδράνεια της πολιτείας ,αλλά και η ταλαιπωρία των οικογενειών τους ,που πέρα από την ψυχική δύναμη πρέπει να διαθέτουν και μεγάλο πορτοφόλι για την εκπαίδευση τους, είναι μεγάλη.

“To δικό μου παιδί είναι 10 ετών και έχει προβλήματα όρασης .Χρειάζεται παράλληλη στήριξη από το νηπιαγωγείο .Έχουμε φτάσει στην Πέμπτη δημοτικού και δεν έχει γίνει τίποτα .Καιγόμαστε για ένα δάσκαλο για την παράλληλη στήριξη την ώρα του μαθήματος .Γιατί τα βιβλία τους είναι ειδικά ώστε να μπορούν να κατανοούν το μάθημα .προσπαθούμε εδώ και τρία χρόνια να δημιουργηθεί τμήμα ένταξης για αμβλύωπα παιδιά . Έχουμε τόσα χαρτιά και τόσες αποφάσεις και πάλι δεν υπάρχουν αποτελέσματα .Είμαστε αγανακτισμένοι .Την ειδική αγωγή και τα παιδιά μας δεν τα δίνει σημασία κανείς ! Ήμαρτον ,υπάρχουν και αυτά τα παιδιά …”

Επιτέλους ας κάνει κάτι η πολιτεία ,ας κοιτάξει και λίγο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτός ο λαός και κυρίως οι επαρχιακές πόλεις .Ας σκύψει να δει και αυτά τα παιδιά .Τα παιδιά της διπλανής πόρτας ,τα παιδιά τα δικά μας .Που δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού

τελευταίο τσιγάρο

Χρόνια ολόκληρα ,γέμιζα το σώμα μου με πίσσα και νικοτίνη. Δεν καταλάβαινα πόσο κακό έκανα στον εαυτό μου ,στους γύρω μου ,αλλά και στην τσέπη μου . Μονίμως με ένα τσιγάρο στο χέρι ,και πολλές φορές στο τασάκι να με περιμένει αναμμένο άλλο .Δεν υπολόγιζα πόσο μύριζα τσιγάρο όταν ήμουν δίπλα σε άλλους . Μετά από μια συζήτηση σοβαρή που είχα με ένα φίλο πρώην καπνιστή αλλά και με την φίλη
Eva F.,πρώην φανατική καπνίστρια και η ίδια ,αποφάσισα να το κόψω.
Μια απόφαση δυναμική και αμετάκλητη για πρώτη φορά από τότε που άρχισα το κάπνισμα.
Σήμερα είναι η Τρίτη μέρα που δεν το έβαλα στο στόμα μου ,και συνεχίζω . Ίσως κάποιοι γελάσετε ,άλλοι πάλι να μη καταλαβαίνεται ,και κάποιοι άλλοι να με καταλάβουν απόλυτα . Νοιώθω πιο ανάλαφρη και δεν σκοπεύω να το βάλω κάτω…Θα μου πείτε τρείς μέρες είναι λίγες ,αλλά μια καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός .Πιστεύω σε μένα και ξέρω ότι μπορώ ,αρκεί να το θέλω . Και τώρα το θέλω πραγματικά . Μ αυτή την ανάρτηση ήθελα να ευχαριστήσω την φίλη Eva F. που πραγματικά είναι η αιτία γι αυτή την απόφασή μου. Σ ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου .Έχεις ένα μικρό δωράκι από μένα σ ένδειξη της αγάπης μου.
Μόνο που για λίγες θα λείπει και δεν θα εχει την χαρα ναα μαθει τι έκανα.

Καλημέρα καλή βδομάδα

Μια μέρα καθημερινή για όλους ,ξεχωριστή για κάποιους άλλους.. Μια μέρα ξεχωριστή για μένα που με ευχαρίστηση θα την μοιραστώ μαζί σας .Αναπολώ τα χρόνια που πέρασαν και όλα τα καλά αλλά και τα άσχημα της ζωής , αυτά που έδσα αλλά και αυτά που πήρα .Κυρίως τα δυο παιδιά μου το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε η ζωή ,Όπως και να έχει είναι ξεχωριστή αυτή αυτή η μέρα για μένα ..Σήμερα κερνάω τουρτίτσα .Γλυκιά δροσερή και με ευχάριστη στην γεύση. Και με μια ευχή από μένα .¨Έναν καλύτερο κόσμο για μας και κυρίως για τα παιδιά μας

Καλό Σ/Κ σε όλους

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο

Καλησπέρα φίλοι μου…1η του Σεπτέμβρη ,αρχή του φθινοπώρου .Δροσερός καιρός (επιτέλους να δούμε και λίγη δροσούλα ),τα χρώματα στην φύση αλλάζουν .Τα δέντρα βγάζουν την καλοκαιρινή τους φορεσιά . Μια πανδαισία χρωμάτων παντού …πρασινοκίτρινα ,καφέ, κόκκινα ,παντού αποχρώσεις του καφέ και του κόκκινου .Και κάτω όλα αυτά τα φύλλα που πέφτουν δημιουργούν ένα χαλί με όλα τα χρώματα που μόνο η φύση ξέρει να δημιουργεί …Ένα χαλί χρυσοκίτρινο ,καφετί και μπορντό. Και αυτή βροχούλα που αρχίζει !!!Αυτή η υπέροχη δροσερή βροχή που κάνει τα πάντα να γυαλίζουν και να φαίνονται πεντακάθαρα και μ αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά του φρεσκοπλυμένου χώματος…Καλό μας φθινόπωρο λοιπόν φίλοι μου