Χρόνια πολλά

Σήμερα γιορτάζει η μητέρα μου αλλά και η κόρη μου .Το λιγότερο που θα μπορούσα να τους χαρίσω την καδιά μου και ένα γλυκό χαμόγελο .Ένα τραγούδι για την πολυαγαπημένη και μοναδική μητέρα μου ….




Και στην την κόρη μου κάτι που έγραψα σε μια παλαιότερη ανάρτηση ,αλλά πάντα αφιερωμένο στην ίδια

Είχα την τάση να ζωγραφίζω τα όνειρα μου στην άμμο ,και να κάθομαι και να τα κοιτάζω….άλλαζαν χίλια δυο χρώματα ,έπαιρναν την μορφή που ήθελα εγώ ,και μέσα τους έκλεισα όλα τα αρώματα της γης .Και εγώ εκεί ,στα όνειρά μου ,τα ζωγραφισμένα στην άμμο ,να κάνω ταξίδια μαζί τους .Κάποια στιγμή ένα κύμα μεγάλο ήρθε και τα έσβησε .Και εγώ ξανά από την αρχή και με πείσμα συνέχιζα να τα ζωγραφίζω στην άμμο και να μαζί μ αυτά να ζω .Και ήρθε δεύτερο και τρίτο κύμα , και τα έσβησε πάλι ,αλλά εγώ ακάθεκτη συνέχιζα πάλι από την αρχή .Πίστευα σ αυτό τον κόσμο και φανταζόμουν ότι μπορούσα οπουδήποτε να ζωγραφίζω τα όνειρά μου …Κάποια στιγμή ,ήρθε ένα θεόρατο κύμα, τόσο μεγάλο που με τρόμαξε .Τα πήρε μαζί του ,τα αφάνισε …Κουρέλια ξεσχισμένα ,πεταμένα αλύπητα εδώ κι εκεί…προσπάθησα να τα μαζέψω .πήρα όσα πινέλα μου απέμειναν ,έκανα καμβά την άμμο ,αλλά μάταιος κόπος…δεν έμεινε σταλιά χρωμάτων,είχαν στερέψει όλα .Όχι…δεν ήθελα τα όνειρά μου ασπρόμαυρα …τα ήθελα γεμάτα χρώματα ,ζωή ,γεμάτα φώς και γλυκές μελωδίες .Έπρεπε να κάνω κάτι γι αυτό …

και…ναι!!!

το βρήκα!!!

θα τα χαράξω πάνω στον βράχο …

Τώρα είμαι χαρούμενη !!!!Τα βλέπω να στέκουν εκεί χαραγμένα ,τα νοιώθω ,ταξιδεύω μαζί τους ,και ξέρω ότι κανένα κύμα και κανένας αέρας δεν θα μου τα πάρει…Θα στέκουν εκεί ,δυνατά ,αγέρωχα …Τώρα ναι…ξέρω…

Τα όνειρά μου στον βράχο να χαράζω !!!!

Σας αγαπώ πολύ...