Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ήταν άνθρωπος

alt

Από την Ξένια Σώντερς
Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή.
Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι• σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.
Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση.
Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».
Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.
Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Το Γράμμα”, Τεύχος 100, σελ. 14. (www.lettre.gr)

30 σχόλια:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ είπε...

Τις πιό θερμές μου ευχές...για την **astrofegia**
Δημήτρης Κωστικιάδης

Η ΑΠΕΝΑΤΙ ΟΧΘΗ είπε...

Καλά Χριστούγεννα να περάσεις με υγεία,αγάπη και ευτυχία!!

α Κενταύρου είπε...

Περιγράφεις μια φανταστική ιστορία.
Θα σου πω μια πραγματική χθεσινή .Βγαίνω σκημένος από τη Τράπεζα.
Ξαφνικά ακούω μια φωνή σταθερή ,επιτακτική σαν δικαίωμα.
"Κύριε, βοηθείστε με να θρέψω τα παιδιά μου"έμεινα άφωνος ,αμήχανος.Είδα το κόσμο να περνά αδιάφορος ταμπουρομένος από την άποψη να πάει να δουλέψει να τα θρέψει.
Xρόνια Πολλά και ευτυχισμένα

eleni είπε...

Η ιστορία σου πολύ συγκινητική!
Από αυτούς τους νέους ανθρώπους,που όλοι επικρίνουμε και κατακρίνουμε,από αυτούς θα γεννηθεί ένας καινούριος,δίκαιος κόσμος!

Χρόνια πολλά!
Υγεία και χαρά!

Φώτης είπε...

Εβελίνα μου,

είχα πολύ καιρό ν' ακούσω ή να διαβάσω κάτι τόσο συγκινητικό!
Πιθανότατα πρόκειται για μια φανταστική αφήγηση, όμως με παρηγορεί και μου δίνει ελπίδα το ότι θα μπορούσε να συμβεί και αληθινά!...Γιατί όχι;...
Εγώ πιστεύω και στα θαύματα!...

Σου εύχομαι ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα με υγεία και πολλή αγάπη σε σένα και στην οικογένειά σου!

Χρόνια Πολλά, φίλη μου!

Margo είπε...

Πολύ συγκινητικό... θα μπορούσε να είναι αληθινό υπάρχουν άγγελοι ανάμεσά μας..

Χρόνια πολλά Εβελίνα και σ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου..
Να είσαι πάντα καλά!

mar9659 είπε...

Εβελινάκι μου πολύ συγκινητική
και η δική σου Χριστουγεννιάτικη
ιστορία σου...

Με οδηγό το άστρο
των Χριστουγέννων
ας κάνουμε αυτές τις
γιορτές ξεχωριστές
και την
Νέα Χρονιά καλύτερη.
Χρόνια Πολλά
και Ευτυχία σε ολο τον κόσμο!!

magda είπε...

Καλημέρα Εβελίνα μου και χρόνια πολλά.
Συγκινητική και επίκαιρη η ιστοριούλα σου, όμως δείχνει καθαρά ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι κι αυτό είναι η παρηγοριά μας.
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη για όλο τον κόσμο...

aoratos είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Phivos Nicolaides είπε...

Χρόνια Πολλά σε σένα και την οικογένειά σου και κάθε καλό!

evelina είπε...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ τις πιο θερμές ευχές κι απο μένα

evelina είπε...

ΧΡΥΣΑ ΣΤΑΧΥΑ εύχομαι ότι καλύτερο

evelina είπε...

α Κενταύρου έτσι είναι πάντα.Βλέπουμε λοιπόμαστε ,αλλά πάντα προσπερνάμε .Χρόνια πολλά

evelina είπε...

eleni κάπου πάντα υπάρχουν νέοι Ανθρωποι που είναι Ανθρωποι αλλά δυστυχώς λίγοι.Χρόνια πολλά

evelina είπε...

Φώτη μου οι ευαίσθητοι και ρομαντικοί άνθρωποι πάντα πιστεύουν στα θαύματα ,και ελπίζουν .Χρόνια πολλά φίλε μου

evelina είπε...

Margo πάντα θα υπάρχουν άγγελοι ...Χρόνια πολλά φίλη μου

evelina είπε...

mar9659 ευαισθητούλα μου και ρομαντικούλα μου ήμουν σίγουρη ότι θα σε άγγιζε .Χρόνια πολλά ...πολλά φιλάκια.

evelina είπε...

magda μου Χρόνια πολλά φίλη μου

evelina είπε...

aoratos που μόνο αόρατος δεν είσαι...Χρόνια πολλά καλέ μου φίλε

evelina είπε...

Φοίβο μου Χρόνια πολλά και σε σένα φίλε μου .

maxforeigner είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΒΕΛΙΝΑ. Προσωπικά σε ευχαριστώ για τη συγκινητική ιστορία που μας μοίρασες εδώ. Δυστυχώς οι περισσότεροι ανήκουμε στις κατηγορίες που ανέφερες και δεν μοιάζουμε στον νεαρό.... ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Ίσως τέτοιες ιστορίες αν μας "τύχαιναν" καθημερινά, ίσως λέω, να ευαισθητοποιούμαστε περισσότεροι. Είμαστε πολύ ΣΚΛΗΡΟΙ. -- Σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Κι όμως... πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι!
Χρόνια Πολλά, καλές γιορτές, πολλές ευχές από καρδιάς!!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Evelina, ευχές για χαρούμενες γιορτές και ελπιδοφόρες μέρες,
Μια δημιουργική χρονιά να έχεις.
Και ...πολλές εμπνεύσεις!

Διάττων είπε...

Αλλο ένα κείμενο πολύ ωραίο, πολύ διδακτικό, πολύ επίκαιρο, και καθόλα εύστοχο, που επέλεξες να μας παρουσιάσεις αγαπητή μου φίλη. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και πάλι Εβελίνα! Σου εύχομαι ότι καλύτερο...

Dinos-Art είπε...

"Άνθρωποι-Άνθρωποι, αιμοχαρείς και αιμοβόροι". "Μα πού είναι οι άνθρωποι;"
Για να θυμηθούμε τις αλήθειες που εξέπεμπε ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος.
Καλό απόγευμα Εβελίνα.

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Πολύ συγκινητική η ιστορία...γιάλλη μια φορά βλέπουμε πόσο σκληροί έχουμε γίνει...με πόση ευκολία μοιράζουμε τις ευχές και τα χρόνια πολλά και με πόση δυσκολία αντιλαμβανόμαστε την δυστυχία των συνανθρώπων μας..αυτές τις μέρες αντι να ψωνίζουμε περιτά πράγματα και να σκορπάμε τα χρήματα στα (μπουζούκια)π.χ καλό θα ήταν να βοηθήσουμε όσους είναι σε χειρότερη κατάσταση από μας....

Evelina νάσαι καλά!!σευχαριστώ για τις ευχές!!

SofiaSidi Arts and Creations είπε...

Πολυ συγκινητικη ιστορία! Και δυστυχώς ολοένα και πιο καθημερινή....
Καλές γιορτές, καλή χρονιά να έχεις!

Ανώνυμος είπε...

χρονια πολλα εβελινακι!!

Σάββας είπε...

Πολύ συγκινητική η ιστορία που ανάρτησες. Δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων και τις αντίξοες συνθήκες επιβίωσης η λέξη ανθρωπιά αρχίζει να ξεφτίζει. Οι άνθρωποι ξεμακραίνουν. Ευτυχώς που υπάρχει η αμόλυντη και αθώα νέα γενιά που μας δίνει μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ας πιστέψουμε στην δύναμη που έχουν τα παιδιά μας και ας τα αφήσουμε να πράξουν όπως αυτά πιστεύουν. Έχουν κρίση, θέληση και προπάντων κάνουν όνειρα. Αξίζουν την εμπιστοσύνη μας.

ΔΗΜΗΤΡΑ - ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ είπε...

Evelina, στις μέρες μας ψάχνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που να' χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη. Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι.
Αν μη τι άλλο, αυτή την εποχή έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ανθρώπους που ξέρουν να δίνουν, ανθρώπους αληθινούς και διαφορετικούς...